καλλυντικός

-ή, -ό

1. αυτός που έχει την ιδιότητα να ομορφαίνει, να εξωραΐζει το πρόσωπο ή το σώμα

2. το ουδ. ως ουσ. το καλλυντικό

είδος σκευάσματος που χρησιμοποιείται για τη διατήρηση τής ομορφιάς τού προσώπου ή τού σώματος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < καλλυντής. Η λ. μαρτυρείται από το 1865 στον Στέφανο Α. Κουμανούδη].